بسم الله الذی هو الخالق کلّ شی...
رمان، از آن جا که ترکیبی از زیست درونی نویسنده ، الهامات و تاثّرات و مشاهدات بیرونی بر ذهن نویسنده است ذاتا بسیار جذّاب است. و از این رو هم‌واره جای‌گاه شاهانه‌ی خیش را هم در عرصه‌ی سرگرمی و هم در عرصه‌ی تفکّر حفظ خاهد کرد و به عنوان یک سرگرمی باکلاس و فردی و در دست‌رس و نسبتا ارزان، محبوب خاهد بود. جملات استاد شاه‌حسینی را به یاد می‌آورم که می‌گفت: ((مملکتی که رمان دارد، فیلم‌نامه‌ی خوب و به تبع آن سینمای خوب دارد.)) و باید اعتراف کرد که مملکتی که سینمای خوب دارد، بر ساحت فرهنگ خود امیر و مسلّط است. و هیچ سلطنتی بالاتر از سلطنت فرهنگی نیست...
